Θεσσαλονίκης..¶γρια Δύση
Μεθυσμένο βήμα προς το μέλλον...
κείμενο: Εύη Καρκίτη
φωτογραφίες: Γιώργος Παπαδόπουλος
Σαν το Βούδα των προαστείων. Τηρουμένων των αναλογιών και των χρονολογιών.
Από μια άποψη και ο Καρίμ και ο Τσάρλι κατοικούν εδώ. Υπάρχουν οι
αποτυχημένοι και οι επιτυχημένοι. Πράγμα που σημαίνει ότι η ζωή τρέχει στις
δυτικές συνοικίες. Κυκλοφορώ σ? αυτές σαν την Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων.
Και από την άλλη έχω την αίσθηση πως όλα γύρω είμαι εγώ, πως χωράω μέσα σ?
όλα. H αποκαλούμενη αναβάθμιση άρχισε εδώ και κάποια χρόνια. Οι γειτονιές
κερδίζουν νησίδες στους δρόμους αλλά χάνουν τη φυσιογνωμία τους. Οι
παππούδες δεν κατάλαβαν τις αλλαγές. Συζητούν στη μέση του δρόμου και
διακόπτονται τρομαγμένοι από τα κορναρίσματα. Στα διαμερίσματα μπαίνουν
δίπλα τζάμια και ερ-κοντίσιον για να αντέχουν οι ένοικοι τη βοή.
Γεννιούνται συνεχώς στέκια. Ξύλινες επιγραφές και μπίρα από βαρέλι. Τα
κορίτσια κάθονται στα πεζουλάκια, μιλούν για το Νόελ Γκάλαχερ χαϊδεύοντας
στη μέση τους τη φαρδιά δερμάτινη ζώνη. Κόσμος μπαινοβγαίνει στα υπόγεια
προβάδικα των πολυκατοικιών και στις αυλές των δημοτικών σχολείων. Απ? τα
παράθυρα ξεχύνονται οι Γκρίντεϊ και οι Νιρβάνα. Φρέσκα ζευγάρια φιλιούνται
στις φωτισμένες βιτρίνες της Σίσλεϊ και του 501. Στα σουβλατζίδικα οι
παλιοί ξενυχτάνε πάνω στις πλαστικές καρέκλες πίνοντας ρετσίνα Γεωργιάδη σε
κοκτέιλ με κόκα κόλα. Στις δυτικές συνοικίες είναι ο παράδεισος και η
κόλαση μαζί. Όλοι όμως μπορούν να ζήσουν εδώ. Οι ντόπιοι, οι καινούριοι, οι
?Ρωσοπόντιοι?, οι Αλβανοί, οι τσιγγάνοι.
Οι Δήμοι ξυπνούν. Κάνουν θέατρα και περιφερειακά μπαλέτα.
Στις δυτικές συνοικίες η ζωή γλυκαίνει και ξεκουρδίζεται. Προχωρά στο
μέλλον της με βήματα μεθυσμένα. Σικάτα διαμερίσματα στον Εύοσμο περιμένουν
με υψηλά ενοίκια να φιλοξενήσουν τους αποστάτες του Ναυαρίνου και της
Τσιμισκή.
Είναι έντεκα το βράδυ και στο Κορδελλιό αυτή την ώρα χαλά ο κόσμος. Πάνω
από τον περιφερειακό ένας χωματόδρομος σ? οδηγεί σε μολυσμένα χωράφια. H
βιομηχανική ζώνη απλώνεται μπροστά στα μάτια σου σαν άλλο θαύμα. Οι
δεξαμενές της EKO λάμπουν μέσα στο σκοτάδι. Ανασαίνεις ευτυχισμένος και
δυστυχισμένος που βρέθηκες εδώ. O αέρας που φτάνει στα ρουθούνια σου
μυρίζει καμένο πλαστικό..._Ε.Κ.